मुके बोल

दिगंतात विरल्या विराण्या थोरांच्या ।
तुझ्या मुक्या बोलांचा । ठाव कोणा ॥

वरुनी भासतो स्वस्थता आराम ।
अंतरी जखम । भळभळे ॥

सोसवेना ताण देह विरलेला ।
नाही शिवायाला । ठिगळही ॥

स्वानंदा तू आता स्वधर्माला ताडी ।
उधळणे सोडी । चौखुरांनी ॥

- स्वानंद

तुला सांगायचे राहिले..

प्रिये,

तुला सांगायचे राहिले..
काल चालत घरी येत होतो..
तेव्हा वाटेत..
देव भेटला..
म्ह्णाला "मी प्रसन्न झालोय, काय पाहिजे ते माग तुला?"

मी मनात म्हटलं
"देवा,
तू प्रसन्न झाला आहेस,
हे तिने होकार दिला
तेव्हाच समजले होते"
:)
"काय पाहिजे"
देव विचारतच होता

त्याला म्हटले...
"आता काही करायचेच असेल
तर एक काम कर....
तुला हवे ते रुप घेता येते म्ह्णे
मग माझेच रूप घे...

आणि जा माझ्या प्रियाजवळ
तिला सांग मी आलोय...

तिला किती आनंद होईल सांगू?
काय करु काय नको असे होईल तिला...

भांबावेल, गोंधळेल...
पण तू तिचे डोके शांतपणे तुझ्या खांद्यावर ठेव...
पाठीवरून मायेने हात फिरव...
आणि तिचे मन भरेपर्यंत पाहून घेऊ देत तिला..
तिचा बांध फुटेल कदाचित...

रडू दे तिला...
मनसोक्त...

तू आधार आणि माया दोन्ही देत रहा....

बस..एवढंच कर...
बाकी काही नको..

- स्वानंद