कला

प्रतिबिंब मानसीचे आकार मूर्त घेते
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

रंगात कुंचल्यांना शब्दात भावनांना
भिजवून चिंब करते हळुवार काळजांना
ती नकळता कुणाच्या जुळवी अनाम नाते
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

कोणी म्हणे समाधी वेडेपणा कुणासी

ते साध्य जीवनाचे की सोबती प्रवासी ?

सामर्थ्य दुःखितांना, वैराग्य विक्रमाते 

सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

बंदी खुळ्या जिवांना स्वातंत्र्य 'ही'च देते

अतृप्त जाणींवांना मोक्षापल्याड नेते

जगती 'हिच्या'चसाठी, जगती खरे जगी ते

सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

-स्वानंद

अजून फुलांना येतो वास

अजून येती सूर वेणूचे अजूनही का होती भास ?
सुकून गेली जरी पूर्ण पण अजून फुलांना येतो वास

आठवणींची कृष्णा वाहे
संथ शांत जळ वहात आहे
तीरावरती लकेर उठवीत राधेचे नि:श्वास
अजून फुलांना येतो वास

कुठे किनारा कोठे धार
कोठे जीवन धर्मविचार
तुझ्यावाचूनी शून्यच मी रे देहाची आरास
अजून फुलांना येतो वास

मुळी कळेना वेळ न‍ काळ
पळे चालली सांजसकाळ
तू नसताही चराचरातून तुझा मिळे सहवास
अजून फुलांना येतो वास

- स्वानंद