राधिकेची आसवे का रोधिती श्यामा कधी ?

हुंदक्यांना रोखणे जमलेच ना आम्हा कधी
ना मिळाली प्रेयसी अन आमुच्या प्रेमा कधी

मी उन्हे कुरवाळली अंगात धग ती राहिली
चिमुटभर ना सावली मग लाभली जन्मा कधी

सोडुनी ती वाट जाते कोरडा मी राहतो
धार ओली स्पर्शली ना रापल्या रोमा कधी

पूस डोळे जाण वेड्या प्रेम मागे आहुती
राधिकेची आसवे का रोधिती श्यामा कधी ?

-स्वानंद
http://amrutsanchay.blogspot.com/

मधुचंद्र

आता झाली वेळ फुलांची
नभात दाटे नीळ फुलांची

दिवस फुलांचा रात्र फुलांची
सांज खुळी वेल्हाळ फुलांची

दिठी फुलांची मिठी फुलांची
उरि हुरहुर ओढाळ फुलांची

श्वास फुलांचे भास फुलांचे
वाणीही गंधाळ फुलांची

मीहि फुलांचा तूहि फुलांची
गळ्यात विलसे ओळ फुलांची

कोठून येतो सुगंध हलके
कवितेची या नाळ फुलांची

चांदणे...

झुलते मनात माझ्या हळुवार चांदणे
अंधारल्या जिवाला आधार चांदणे

रात्री लपेटूनी तू आलीस घनतमा
गात्री तुझ्या झळाळे शृंगार चांदणे

नजरेत वीज ओली श्वासात चंद्रमा
ह्रदयात नादणारा झंकार चांदणे

प्यालो मिळून दोघे बेहोष होउनी
उदरात घे तुझ्या ते आकार चांदणे

तारा विझावल्या ये पूर्वेस लालिमा
त्या केशरात न्हाते अल्वार चांदणे

चाललो मी....

व्याकूळसे उसासे टाकीत चाललो मी
आवेग आसवांनी झाकीत चाललो मी

माथ्यावरील जाचे ओझे युगायुगांचे
हा भार सोसवेना वाकीत चाललो मी

हा देह दग्ध होतो वणव्यात अंतरीच्या
वाटेवरी निखारे फेकीत चललो मी

मद्यास पूर येतो डोळ्यात आज माझ्या
प्याले उदासवाणे झोकीत चाललो मी

नाही कुणीच आले वाटेवरी पुसाया
का कोरडे खुलासे ऐकीत चाललो मी ?

हा क्रूर जीवघेणा रस्ता मला हवासा
होऊनी पूर्ण त्याच्या अंकीत चाललो मी

मला एकटे का गमू लागले?

इथे लोक जेव्हा जमू लागले
मला एकटे का गमू लागले ?

सुखाने जना पोरके पाडले
व्यथांशी बिलोर्या नमू लागले

किती आंधळी वाट मी पाहिली
अता मात्र डोळे दमू लागले

तुला पाहिजे ते न मी देतसे
स्वताभोवती मन रमू लागले

मुक्या पापण्या काय ओलावल्या
फिक्या आठवांचे चमू लागले

नुरे वासना कामना जीवना
दिवे अंतरीचे शमू लागले

नाव माझे याच नावाच्या पुढे लागेल का?

भाग्य दिसते जे समोरी ते मला लाभेल का?
नाव माझे याच नावाच्या पुढे लागेल का?

नाहि दिसली ती कधी मग भेटणे अमुचे कुठे?
भाबड्या जीवास का मग आतुनी आशा फुटे?
काय पडली भूल ही माझ्या मना उमगेल का?
नाव माझे याच नावाच्या पुढे लागेल का?

का सकाळी भास होतो पैंजणांचा अंगणी?
अन् चुलीच्या जवळ वाजे काकणांची किणकिणी
चिमूटभर त्या कुंकवाचे भाग्य मग उजळेल का?
नाव माझे याच नावाच्या पुढे लागेल का?

मांडले शब्दात मी ह्रदयात जे हुंकारले
फक्त आशा एक की मजला दिसावी पाउले
या मनीचे हे मनोगत त्या मनी पोचेल का?
नाव माझे याच नावाच्या पुढे लागेल का?

बाजार फायद्याचा तोटे कुठे मिळावे

सर्वस्व अर्पिणारे नाते कुठे मिळावे
बाजार फायद्याचा तोटे कुठे मिळावे

चचपून पाहसी का प्रत्येक माणसाला
डोके मुळी मिळेना फेटे कुठे मिळावे

नाठाळ खेटणारे मजला इथे अघोरी
त्या हाणण्या कपाळी सोटे कुठे मिळावे

अस्फुट आठवांचा हा मोडका पसारा
अडगळित कोंबण्याला पोते कुठे मिळावे

लाचार हे शिळेचे परमेश भग्न दिसती
मग 'हाडपेर'वाले नेते कुठे मिळावे

येथे क्षणाक्षणाला होतात वाद युद्धे
जग पूर्ण जिंकणारे जेते कुठे मिळावे

माझी अगाध दु:खे ऐकून सांत्चनाला
दर्दी तुझ्याप्रमाणे कविते कुठे मिळावे

सावल्या

कितीक सुंदर सावल्या येथील
परि त्या बांधिल
aaaaaaaaaaaaaदेहासंगे

स्वत्व वा जाणीव तयास कोणती
कोठली हो भक्ती
aaaaaaaaaaaaaत्या माहित

जेथे जाई देह तेथे त्या धावती
अंधाराची भीती
aaaaaaaaaaaaaमात्र त्यांना

स्वानंदा तू सोडी अंधाराची वाट
सावली पायात
aaaaaaaaaaaaaघोटाळेल

जेव्हा घरासमोरी सखिचि वरात आली

जेव्हा घरासमोरी सखिचि वरात आली
कळ प्राण घेऊ जाया माझ्या उरात आली

मउ ओठ दाबिला तू मिटले टपोर डोळे
मज उमगले क्षणि त्या ज्वानी भरात आली

स्वप्नात पाहिलेली हसरी फुले निमाली
सुकली उदास सुमने अंती करात आली

सरला प्रकाश सरला मउ लोपली नव्हाळी
काळोख जाडभरडा पसरीत रात आली

बेसूर वाटलेले आयुष्य संपताना
का ओळ शेवटाची कंठी सुरात आली

उशीर झाला....

कामे अपूर्ण सारी करण्या उशीर झाला
भवसागरी बुडालो तरण्या उशीर झाला

कंठात आर्त हाक डोळ्यात आर्जवे ही
पाषाण काळजाला झरण्या उशीर झाला

नावा उभ्या कधीच्या यात्रीक ना परंतू
वारा शिडात त्यांच्या भरण्या उशीर झाला

घरदार जिंकले मी मग जिंकले जगाला
इतुका अजिंक्य झालो हरण्या उशीर झाला

आता नकोच स्मरणे गाफील त्या क्षणांची
ज्यावेळि अंतराला स्मरण्या उशीर झाला

मी दाविले कितीही तुज प्रेम अंतरीचे
आता सखे तुला मी वरण्या उशीर झाला

ये ये उदार मरणा मी वाट रे पहातो
वाटू नये मला की मरण्या उशीर झाला