जेव्हा घरासमोरी सखिचि वरात आली

जेव्हा घरासमोरी सखिचि वरात आली
कळ प्राण घेऊ जाया माझ्या उरात आली

मउ ओठ दाबिला तू मिटले टपोर डोळे
मज उमगले क्षणि त्या ज्वानी भरात आली

स्वप्नात पाहिलेली हसरी फुले निमाली
सुकली उदास सुमने अंती करात आली

सरला प्रकाश सरला मउ लोपली नव्हाळी
काळोख जाडभरडा पसरीत रात आली

बेसूर वाटलेले आयुष्य संपताना
का ओळ शेवटाची कंठी सुरात आली

उशीर झाला....

कामे अपूर्ण सारी करण्या उशीर झाला
भवसागरी बुडालो तरण्या उशीर झाला

कंठात आर्त हाक डोळ्यात आर्जवे ही
पाषाण काळजाला झरण्या उशीर झाला

नावा उभ्या कधीच्या यात्रीक ना परंतू
वारा शिडात त्यांच्या भरण्या उशीर झाला

घरदार जिंकले मी मग जिंकले जगाला
इतुका अजिंक्य झालो हरण्या उशीर झाला

आता नकोच स्मरणे गाफील त्या क्षणांची
ज्यावेळि अंतराला स्मरण्या उशीर झाला

मी दाविले कितीही तुज प्रेम अंतरीचे
आता सखे तुला मी वरण्या उशीर झाला

ये ये उदार मरणा मी वाट रे पहातो
वाटू नये मला की मरण्या उशीर झाला

कार्यालयात वारंवार दिसणा~या युवतीस..........

तुला पाहण्यापासून मला रोखणार तरी कोण ?
इथे माझाच नाही ताबा मझ्या डोळ्यांवरती दोन...

नकळत माझ्या वळती केव्हा तुझ्याकडे ते मज न कळे
उष्ण तव्यावर जैसे लोणी तैसे माझे मन वितळे
आडथळे मग कुठले उतरी अचूक साधला जाई कोन
आणि उरतच नाही ताबा माझ्या डोळ्यांवरती दोन...

नशा रुपाची तुझ्या वाहते डोळ्यातून माझ्या ह्रदयी
आठवते ना मग धूरकांडी मदिरा प्याला वा सुरई
तुला पहावे हेच व्यसन मग आनंदाला येई लोण
आणि उरतच नाही ताबा माझ्या डोळ्यांवरती दोन...

कधी तुझी ती नजरभेट गे अचूक करी घायाळ मला
तुझिया एका भेटीसाठी प्राशीन सखये हलाहला
कसे कळावे तुला गूज हे सदैव हाती तुझिया फोन
हेवा वाटत राही त्याचा डोळ्यांना या माझ्या दोन...

तुला पाहण्यापासून मला रोखणार तरी कोण ?
इथे माझाच नाही ताबा मझ्या डोळ्यांवरती दोन...