मुके बोल

दिगंतात विरल्या विराण्या थोरांच्या ।
तुझ्या मुक्या बोलांचा । ठाव कोणा ॥

वरुनी भासतो स्वस्थता आराम ।
अंतरी जखम । भळभळे ॥

सोसवेना ताण देह विरलेला ।
नाही शिवायाला । ठिगळही ॥

स्वानंदा तू आता स्वधर्माला ताडी ।
उधळणे सोडी । चौखुरांनी ॥

- स्वानंद

तुला सांगायचे राहिले..

प्रिये,

तुला सांगायचे राहिले..
काल चालत घरी येत होतो..
तेव्हा वाटेत..
देव भेटला..
म्ह्णाला "मी प्रसन्न झालोय, काय पाहिजे ते माग तुला?"

मी मनात म्हटलं
"देवा,
तू प्रसन्न झाला आहेस,
हे तिने होकार दिला
तेव्हाच समजले होते"
:)
"काय पाहिजे"
देव विचारतच होता

त्याला म्हटले...
"आता काही करायचेच असेल
तर एक काम कर....
तुला हवे ते रुप घेता येते म्ह्णे
मग माझेच रूप घे...

आणि जा माझ्या प्रियाजवळ
तिला सांग मी आलोय...

तिला किती आनंद होईल सांगू?
काय करु काय नको असे होईल तिला...

भांबावेल, गोंधळेल...
पण तू तिचे डोके शांतपणे तुझ्या खांद्यावर ठेव...
पाठीवरून मायेने हात फिरव...
आणि तिचे मन भरेपर्यंत पाहून घेऊ देत तिला..
तिचा बांध फुटेल कदाचित...

रडू दे तिला...
मनसोक्त...

तू आधार आणि माया दोन्ही देत रहा....

बस..एवढंच कर...
बाकी काही नको..

- स्वानंद

आयुष्य पार सरलेले...

तडजोडी करता करता
आयुष्य पार सरलेले
स्वप्नांची वाफ उडाली
कोरडे-शुष्क उरलेले

आता न वळे पाऊल
वाटेवरती गाण्यांच्या
कंठात रुते आवाज
ओठही बंद शिवलेले

हे दुःख आत ना मावे
बाहेर येतही नाही
पाहून पोरकी स्वप्ने
डोळ्यांशी डबडबलेले

माझे मन मोठे कोडे
सुटता न सुटे थोडेही
बाहेर दिसे स्वच्छंदी
आतूनी बुरसटलेले

खांद्याला घेऊन ओ़झी
मसणात रोजची वारी
एकेका दगडा खाली
एकेक स्वप्न पुरलेले

- स्वानंद

वेडेपणा...

काळीज माझे गुंतले अन भोवला वेडेपणा
’शहरात या तू एकटा!’ म्हणला मला वेडेपणा

रात्री कुणी हाकारले ओळख मला ना लागली
मी बोललो ’तू कोण रे?’ तो बोलला ' वेडेपणा!'

एकांत हा दःखी करे वणवण जिवाची ना टळे
आम्ही पुरे कंटाळलो कंटाळला वेडेपणा

माझ्या रथाला हाकता तू सोबती तू सारथी
ना माहिती आहेस तू माझ्यातला - वेडेपणा!

साकी विचारे सारखी ’आहेस का रे तू सुखी?’
ओलावल्या दुःखातुनी मी कोरला वेडेपणा

स्वप्नात माझ्या सारखा तो चंद्र येतो एकटा
माझ्या परी त्याच्या जगी आकारला वेडेपणा

- स्वानंद

प्रेरणा:
http://www.youtube.com/watch?v=qH5q-v8tvF4

अनोळखी...

देऊ नको मला तू नावे अनोळखी
का रोज मी स्वतःला व्हावे अनोळखी?

मी त्यागिले सुखाने सन्मित्र सोयरे
मागून सावली का धावे अनोळखी?

गर्दीत ओळखीचे कित्येक चेहरे
त्यातून नेमका का भावे 'अनोळखी'?

या रोजच्याच वाटा मी चालतो तरी
वाटेत लागणारी गावे अनोळखी

वैशाख तापलेला वणवा उरी जळे
ओठात गीत ओले यावे अनोळखी

- स्वानंद

:(

कामाने भरलेले सगळे लोक
मनेही कामाने भरलेली चोख
कोणापाशी ओतावं आत जे साठतयं?
मला फार एकटं वाटतयं..

दारे-खिडक्या सताड उघड्या
बाहेर पडू देत नाहीत अदृश्य बेड्या
खिडकीतल्या आभाळात मळभ साठतयं...
मला फार एकटं वाटतयं...

गंजलेलं दार करकरतयं फार
मनात आणतयं उदास विचार
टाळू ज्याला जातो तेच येउन गाठतयं
मला फार एकटं वाटतयं..

मिणमिणता उजेड पेटलेली वात
चाचपडतो ठेचाळतो अंधारात
डोळ्यापुढचे भविष्य गोठतयं
मला फार एकटं वाटतयं..

:(

रंगात तुझ्या रंगते

रंगात तुझ्या रंगते
स्वप्नात आज जागते...

अधरांवर पावा तुझ्या
मन माझे नादावते...

स्पर्शात पाझरे सुधा
शतजन्मतृषा भागते...

उमलती नव्या भावना
बोबडे सुख रांगते...

बोलू नकोच काही....

माझ्या मनात आहे तुझिया मनात आहे
बोलू नकोच काही मज सर्व ज्ञात आहे

शब्दामधून नाही मज शक्य सांगणे ते
जन्मात एकदा ही सौभाग्य-भेट होते
हा विरह जीवघेणा दोघांस जाचताहे
बोलू नकोच काही मज सर्व ज्ञात आहे

ओठावरील भाषा मौनाळली तरीही
डोळ्यामधून माझ्या वाचून भाव घेई
दाटे उरी तुझ्या ते माझ्या उरात आहे
बोलू नकोच काही मज सर्व ज्ञात आहे

झुरतो तुझ्याविना मी येशील गे कधी तू
पुरते लुटून मजला घेशील गे कधी तू
त्या रेशमी लुटीची मी वाट पाहताहे
बोलू नकोच काही मज सर्व ज्ञात आहे

- स्वानंद

ओले परीस...

डोळ्यामधील आसू परतून ना गळावे
धुंदीत मी जगावे, धुंदीत मी मरावे

आता न जाणवावी दुःखे उदासवाणी
’दारू’ परीस ओले जखमांवरी फिरावे

तार्‍यांत वावरावे सहवास चांदण्यांचा
डोळे उभ्या जगाचे माझ्याकडे असावे

काळोख दाटलेला आहे दहा दिशांनी
श्वासात ध्यास आहे तोचि प्रकाश दावे

आत्म्यात राम राहे, आत्म्यात कॄष्ण आहे
हे राम-कॄष्ण आता बाहेरही दिसावे

- स्वानंद

अजून राधा....

यमुनेचे जळ कंप पावते ह्रदय तिचे धडधडते रे
मुके हुंदके कानी पडती अजून राधा रडते रे

कशास रचला रासरंग तू, सूर वेणूचे आळवले
नंदनवन का माझ्यासाठी यमुनातीरावर रचले?
कदंब-शाखेवरची कोकीळ झोपेतच थरथरते रे

मन लोणी मम तन लोणी, नयनामधले द्रव लोणी
तू गेल्यावर लपून आता चोरायाचे ते कोणी
तू ना येसी, वेडे मन पण तुझीच चाहूल घेते रे

रंग फिके या होळीचे शाम तुझ्या रंगापुढती
नयना मधले काजळ वाहे अश्रू सावळे ओघळती
रंगामध्ये तन भिजते मन भिजण्या आतुरते रे

- स्वानंद

प्रेरणा:
http://manmanjusha.blogspot.com/2011/02/blog-post_18.html#axzz1G93ON3Ge