जेव्हा घरासमोरी सखिचि वरात आली
कळ प्राण घेऊ जाया माझ्या उरात आली
मउ ओठ दाबिला तू मिटले टपोर डोळे
मज उमगले क्षणि त्या ज्वानी भरात आली
स्वप्नात पाहिलेली हसरी फुले निमाली
सुकली उदास सुमने अंती करात आली
सरला प्रकाश सरला मउ लोपली नव्हाळी
काळोख जाडभरडा पसरीत रात आली
बेसूर वाटलेले आयुष्य संपताना
का ओळ शेवटाची कंठी सुरात आली
No comments:
Post a Comment