Wednesday, May 22, 2013

कला


प्रतिबिंब मानसीचे आकार मूर्त घेते
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

रंगात कुंचल्यांना शब्दात भावनांना
भिजवून चिंब करते हळुवार काळजांना
ती नकळता कुणाच्या जुळवी अनाम नाते
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

कोणी म्हणे समाधी वेडेपणा कुणासी
ते साध्य जीवनाचे की सोबती प्रवासी ?
सामर्थ्य दुःखितांना, वैराग्य विक्रमाते 
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

बंदी खुळ्या जिवांना स्वातंत्र्य 'ही'च देते
अतृप्त जाणींवांना मोक्षापल्याड नेते
जगती 'हिच्या'चसाठी, जगती खरे जगी ते
सर्वस्व जीवनाचे अंती कलाच होते

-स्वानंद

1 comment:

श्रिया (मोनिका रेगे) said...

वाह! किती खरे लिहिले आहेस ह्या कवितेत.